مشابه مکانیسمی که در فیلم سفر شگفت انگیز نشان داده شده است، محققان چینی با الهام از تاردیگرادها (یا خرس های آبی)، رباتی بسیار کوچک ساخته اند که می تواند به طور موثر و دقیق در بدن حرکت کند و داروها را به اندام های هدف، به ویژه در درمان بیماری ها، برساند. سرطان.
به گزارش SCMP، دانشمندان چینی رباتی منحصر به فرد و کوچک طراحی کرده اند که می تواند در جریان خون شنا کند و انقلابی در زمینه درمان سرطان ایجاد کند. ظاهر این ربات الهام گرفته شده است سلول های بدن و تاردیگرادهامرگبارترین موجودات روی زمین، ساخته شده
ربات چینی را می توان شبیه یک زیردریایی فک دار دانست. پوسته این ربات از سه لایه تشکیل شده است: یک لایه مغناطیسی داخلی که انرژی تولید می کند، یک لایه ژل وسط که رسانایی و یکی را فراهم می کند غشای خارجی که مانند سلول های بدن زیست سازگار است و اصطکاک را کاهش می دهد.
ساختار چنگال نیز از خرس های آبی الهام گرفته شده است که با کمک این چنگال ها می توانند روی خزه ها یا گل حرکت کنند. این چنگال ها می توانند به عنوان چرخ های مخزن عمل کنند و به ربات اجازه دهند تا با کمترین فشار در داخل ظروف حرکت کند.
میکروربات چینی در برابر جریان خون مقاومت می کند
یکی از چالش های اصلی در طراحی میکرو ربات هایی که می توانند در بدن حرکت کنند، مقاومت در برابر فشار خون در رگ هایم بود. میکروربات های بین 8 تا 20 میکرومتر باید فشار خون 2 سانتی متر در ثانیه را تحمل کنند. محققان می گویند ربات آنها تحت کنترل بی سیم است میدان مغناطیسی خارجی به صورت دایره ای در رگ ها حرکت می کند. سپس با رسیدن به نقطه مورد نظر می تواند با خیال راحت دارو را آزاد کند.
سطح این ربات ساختاری دارد که عملکرد گلبول های قرمز را تقلید می کند. زیرا از وزیکول های سلول های خونی در لایه ژل ربات استفاده شده است. این غشاء تنها به ربات چینی کمک نمی کند زیست سازگار اما برای اینکه باعث حملات سیستم ایمنی نشود و سطح روبات صاف تر شود، مقاومت آن را کاهش دهد.
دانشمندان ادعا می کنند که ربات آنها می تواند با کمک یک میدان مغناطیسی خارجی با سرعت 2.1 سانتی متر بر ثانیه بر خلاف جریان خون حیوان حرکت کند. اما از سوی دیگر ردیابی موقعیت مکانی این ربات کار سختی است. چون خیلی کوچک است. در حال حاضر محققان از روش IVOCT برای حل این مشکل استفاده می کنند. با این حال، تلاش ها برای بهینه سازی بخش های مختلف این مکانیسم ادامه دارد.
نتایج این پروژه در مجله معتبر Science Advances منتشر شد.