روانشناسی کودک چیست؟ روانشناس کودک چه می کند؟

یکی از لذت بخش ترین جنبه های بچه دار شدن، آشنایی با افکار و احساسات کودک در دوران رشد است، احساساتی که نوزاد به راحتی نمی تواند آنها را توضیح دهد. روانشناسی کودک ابزاری است که اطلاعات مهم و ارزشمندی در مورد سلامت روانی، جسمی، شناختی و عاطفی کودک در اختیار والدین قرار می دهد. با ما همراه باشید تا در مورد این علم به تفصیل صحبت کنیم.

روانشناسی کودک به چه معناست؟

روانشناسی کودک رشد ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه را در دوران کودکی مطالعه می کند. یک روانشناس کودک تعامل کودک با خودش، والدینش و دنیای اطرافش را بررسی می کند تا رشد ذهنی او را ارزیابی کند.

دلیل اهمیت روانشناسی کودک چیست؟

ما همیشه نمی توانیم بگوییم که آیا رفتار کودک نشانه طبیعی مراحل رشد است یا نشانه اختلال شخصیت، اما یک روانشناس کودک می تواند تفاوت را تشخیص دهد.

شناخت الگوهای روانشناختی طبیعی و غیرعادی کودکان برای والدین بسیار مهم است، زیرا می خواهند در طول زمان با کودک خود ارتباط مؤثر برقرار کنند، مکانیسم های مقابله با احساسات را به او بیاموزند و رشد و پیشرفت فرزند خود را در تمام مراحل رشد تماشا کنند. .

علاوه بر این، راهنمایی یک روانشناس کودک در شناسایی رفتارهای غیرعادی و ریشه مشکلات رفتاری مانند ناتوانی های یادگیری، بیش فعالی، اضطراب و غلبه بر آسیب های اولیه دوران کودکی معجزه می کند. این متخصصان می توانند هر گونه مشکل ذهنی، عقب ماندگی رشد یا شرایطی مانند اوتیسم را در اسرع وقت شناسایی و از آن جلوگیری کنند.

روانشناسی کودک درباره چیست؟

هدف رشته روانشناسی کودک بررسی وضعیت روانی کودکان و تفاوت های آن در رابطه با بزرگسالان و چگونگی و چرایی این تفاوت ها می باشد. این علم درمان طیف وسیعی از مشکلات و اختلالاتی را که بر کودکان و خانواده‌هایشان تأثیر می‌گذارد، پوشش می‌دهد.

تاریخچه روانشناسی کودک

رشته روانشناسی کودک به عنوان یک رشته علمی با پشتوانه تجربی قوی نسبتاً جدید است. این رشته در سال 1840 آغاز شد، زمانی که چارلز داروین شروع به ثبت رشد و تکامل یکی از فرزندانش کرد و اطلاعاتی را جمع آوری کرد که گویی در حال مطالعه یک گونه ناشناخته است.

روانشناس آلمانی ویلیام پریر بعداً نتایج یک مطالعه مشابه و دقیق تر را منتشر کرد. با ظهور تست های هوش و تاسیس کلینیک های مشاوره کودک در اوایل قرن بیستم، روانشناسی کودک گسترش یافته است.

برخی از روانشناسان برجسته قرن بیستم، از جمله زیگموند فروید، ملانی کلاین و آنا فروید، رشد کودک را از منظر روانکاوانه می نگریستند. در میان آنها، ژان پیاژه سوئیسی بیشترین تأثیر را بر روانشناسی کودک مدرن داشت. از طریق مشاهده و تعامل مستقیم، پیاژه نظریه ادراک کودکان را توسعه داد که مراحل یادگیری دوران کودکی را توصیف می کند و درک کودکان از خود و جهان را در هر مرحله از یادگیری توصیف می کند.

رشته روانشناسی کودک به بررسی زمینه های اصلی رشد و تکامل یعنی رشد جسمانی، رشد شناختی و رشد عاطفی کودک می پردازد که در ادامه به تشریح هر کدام می پردازیم.

1. رشد جسمانی در زمینه روانشناسی کودک

رشد جسمانی کودک در نتیجه رویدادهای متوالی و قابل پیش بینی رخ می دهد. کودک ابتدا سرش را بالا می گیرد، غلت می زند، می خزد، راه می رود و در نهایت شروع به دویدن می کند. متخصص اطفال برای ارزیابی رشد جسمانی کودک و کمک به والدین در صورت بروز ناهنجاری های رشدی از روانشناس کودک کمک می گیرد.

روانشناس شرایط رشد کودک را بررسی می کند تا مطمئن شود که این روند کاملا طبیعی و بدون مشکل است. هر تاخیر قابل توجهی در رشد فیزیکی می تواند نشان دهنده مشکلاتی باشد که در صورت تشخیص زودهنگام، می توان به سرعت آنها را حل کرد.

2. رشد شناختی در روانشناسی کودک

در سال های اخیر، درک علم پزشکی در مورد رشد شناختی کودکان به طور چشمگیری تغییر کرده است. امروزه می دانیم که حتی یک نوزاد تازه متولد شده، حتی قبل از اینکه زبانی برای بیان این احساسات داشته باشد، به محیط خود آگاه و علاقه مند است. این حوزه به قدرت یادگیری و فرآیندهای فکری کودک مانند مشاهده و درک دنیای اطراف، یادگیری زبان، حافظه، تصمیم گیری، قدرت حل مسئله، تخیل و استدلال اولیه کودک می پردازد.

3. رشد عاطفی (اجتماعی) در زمینه روانشناسی کودک

رشد عاطفی به درک و بیان احساسات کودک اشاره دارد و با احساساتی مانند ترس، شادی، خشم و غم ارزیابی می شود. البته احساسات پیچیده تری مانند اعتماد به نفس، امید، احساس گناه و غرور نیز قابل بررسی هستند.

اینکه کودک بتواند احساسات دیگران را درک کند و درک کند به کیفیت رشد عاطفی او بستگی دارد. برخی از کودکان، علیرغم رشد جسمانی خود، نمی توانند احساسات خود را به درستی بیان کنند. روانشناس کودک می تواند به این کودکان کمک کند تا احساسات خود را به شیوه ای سالم و مثبت بیان کنند.

جالب است بدانید که رشد عاطفی و اجتماعی کودک کاملاً به هم گره خورده است، زیرا نحوه احساس و درک کودک و بیان احساسات خود مستقیماً بر تعامل او با دیگران تأثیر می گذارد. رشد اجتماعی تعیین می کند که چقدر ارزش ها، آگاهی و مهارت های اجتماعی کودک برای برقراری ارتباط با دیگران توسعه می یابد. اعتماد، دوستی، مدیریت تعارض و احترام نمونه هایی از رشد اجتماعی هستند.

روانشناس کودک کیست و چه می کند؟

اختلالات عاطفی، روانی و رفتاری در کودکان معمولا با بزرگسالان متفاوت است. روش های درمان آنها نیز متفاوت است. وظیفه روانشناس کودک انجام آزمایش، تحقیق و درمان با کودکان و خانواده ها برای شناسایی و درمان این اختلالات است. این افراد معمولا در دفاتر خصوصی، مدارس، بیمارستان ها یا سازمان های دولتی کار می کنند.

معمولا فقط یک کودک و یک روانشناس در اتاق درمان حضور دارند تا زمینه ای برای اعتماد و گفتگوی صادقانه ایجاد کنند. افراد دیگری مانند معلمان، والدین یا متخصصان اطفال به طور غیرمستقیم در روند درمان نقش دارند.

برخی از روانشناسان کودک در محیط های بالینی کار می کنند و به طور مستقیم با کودکان ارتباط برقرار می کنند، در حالی که برخی دیگر در سمت های تحقیقاتی در دانشگاه ها و موسسات کار می کنند و بیشتر بر روی تحقیقات در زمینه روانشناسی کودک تمرکز می کنند.

از سوی دیگر، برخی از روانشناسانی که به عنوان مشاور مدرسه کار می کنند، بر شناخت اختلالات رفتاری و روانی کودکان تمرکز می کنند و با ارائه توصیه های عملی به معلمان و مراقبان، به کودکان کمک می کنند تا با این اختلالات کنار بیایند.

اولین و آخرین هدف روانشناسان کودک، هماهنگی حفاظت درمانی و بهبودی کودکان مبتلا به اختلال است.

آینده شغلی روانشناس کودک

چشم انداز شغلی برای روانشناسی کودک امیدوار کننده است. با توجه به تقاضای خدمات روان‌شناختی در مدارس، سازمان‌های آموزشی، بیمارستان‌ها و خدمات اجتماعی، افزایش اشتغال روان‌شناس بالینی در بخش‌های مختلف جامعه در سال‌های آینده پیش‌بینی می‌شود. چرا که علاوه بر کلینیک های روانشناسی کودک، نیاز به حضور این نیروهای متخصص در مقاطع ابتدایی و راهنمایی بیش از پیش احساس می شود.

تحصیلات روانشناسان کودک چگونه است؟

کسانی که علاقه مند به کار در زمینه روانشناسی کودک هستند باید برای آزمون هایی که یادگیری را ارزیابی می کنند و مشکلات و اختلالات کودکان را تشخیص می دهند، آماده شوند. تحصیلات دانشگاهی و مدرک روانشناسی یک نقطه شروع عالی برای این افراد است. در این دوره دانشجویان با مبانی روانشناسی کودک آشنا می شوند.

در کشور ما شرط کار به عنوان روانشناس بالینی و حفظ مشاوره کودکان فوق لیسانس و بالاتر است. این عزیزان می توانند با طی مراحل قانونی و اخذ مجوزهای لازم فعالیت خود را در کلینیک روانشناسی کودک آغاز کنند.

چگونه کودک خود را بهتر درک کنیم؟

ما به عنوان والدین می توانیم از نکات روانشناسی کودک نیز استفاده کنیم. به رفتار نوزاد، نحوه خوابیدن، غذا خوردن و بازی او توجه کنید. به دنبال ویژگی های ثابت باشید. چه فعالیت هایی را بیشتر دوست دارید؟ آیا سازگاری با تغییرات آسان است یا زمان نسبتاً زیادی طول می کشد؟

1. با فرزندتان صحبت کنید

تا جایی که می توانید با فرزندتان صحبت کنید. این به شما کمک می کند تا در مورد آن بیشتر بدانید و رشد آن را بهتر درک کنید. البته درک افکار و احساسات کودکان خردسال بیشتر به حالات چهره و زبان بدن مربوط می شود تا مکالمه. با این حال، پرسیدن سوال به فرزند شما فرصتی می دهد تا احساسات خود را با شما در میان بگذارد و این چیز خوبی است.

2. به فرزندتان عزت نفس بدهید

عزت نفس راز موفقیت در زندگی است. ایجاد یک تصویر مثبت از خود یا عزت نفس سالم اولین گام در جهت تضمین شادی و موفقیت کودکان و نوجوانان است.

3. برای کودک وقت بگذارید

قدم بعدی ایجاد یک رابطه مثبت والدین و فرزند است. کودکان از گذراندن وقت با والدین خود لذت می برند و احساس ارزشمندی می کنند. به همین دلیل است که یکی از مهم ترین نکات روانشناسی کودک برای والدین این است که به تنهایی و دو نفره با کودکان بازی کنند. اگر تنها سرپرست فرزندتان هستید، گهگاه اعضای خانواده یا دوستان خود را برای یک بازی گروهی به خانه دعوت کنید.

آخرین کلمه

والدین از کودکی تا نوجوانی و بزرگسالی با تعدادی چالش در رشد کودک خود روبرو هستند. روانشناسی کودک شاخه مهمی از سلامت خانواده است که به والدین کمک می کند بهتر با آن کنار بیایند.

اگر نگران سلامت روان و رشد کودک خود هستید یا دوست دارید قبل از تولد نوزاد بیشتر در مورد روانشناسی کودک بدانید، صحبت با روانشناس کودک بهترین توصیه ما به شما عزیزان است. منتظر شنیدن نظرات و تجربیات شما در این زمینه هستیم.

سایر منابع: بریتانیا

مهم ترین و سخت ترین وظیفه والدین تربیت فرزندان است، تربیت فرزندان شاد و سالم امروز و فردا افراد موفق.